Aktualności

Jan Paweł II był papieżem miłości. Postanowił zbliżyć się do ludzi, być obok każdego. Dlatego idąc za przykładem Chrystusa, pielgrzymo­wał po to, by wszyscy wierni czuli jego obecność, widzieli przykład i mogli być świadkami. Taki sposób ewangelizacji łagodnej i pełnej pokoju zaskarbił mu sympatię mediów i miłość chrześcijan na całym świecie. Papież Polak nie izolował się od ludzi, wszystkich traktował jednakowo, był otwarty na wszystkie kultury, rasy, języki i narodowości, a przy tym wciąż uświadamiał o ważnej misji Kościoła. Wiedział, że nie każdy ma możliwość przyjechać do Rzymu, dlatego on tak często podróżował. By jednoczyć Kościół Jezusa Chrystusa. Podczas swojego pontyfikatu trzykrotnie pielgrzymował do Niemiec. Za każdym też razem gościł na zachodzie kraju, w Nadrenii Północnej- -Westfalii, gdzie głosił prawdy wiary i pojednania. Jego pierwsza wizyta w Niemczech trwała pięć dni. Od 15 do 19 listopada 1980 roku, czyli dwa lata po ogłoszeniu go papieżem, odwiedził niemieckie miasta. W tym m in. znajdujące się w Nadrenii Pólnocnej- -Westfalii: Kolonię, Bonn, Brühl i Münster. Ojciec Święty spotkał się wtedy z przedstawicielami rządu niemieckiego, niemieckimi studentami, przedstawicielami wspólnot chrześcijańskich i niechrześcijańskich. Pierwsza pielgrzymka Jana Pawia II do Niemiec skutkowała wielkim znakiem ekumenicznym, bowiem po tym wydarzeniu utworzono w Niemczech Komisję Ekumeniczną.

Druga pielgrzymka do Niemiec odbyła się na przełomie kwietnia i maja roku 1987 i zaowocowała wizytą aż w ośmiu miastach kraju związkowego Nadrenia Północna-Westfalia (Kolonia, Bonn. Münster, Kevelaer. Essen. Bottrop, Gelsenkirchen, Mülheim an der Ruhr). Była to wizyta szczególna, bo nawiązująca do okresu II wojny światowej, tak bliskiego tematu dla Karola Wojtyły. 1 maja papież beatyfikował niemiecką filozof żydowskiego pochodzenia Edytę Stein, czyli Teresę Benedyktę od Krzyża w wyjątkowym miejscu. Była to Kolonia, gdzie kobieta wstąpiła do Karmelu. Natomiast została zamordowana w Oświę­cimiu. Edyta Stein jest patronką Europy. Jan Paweł II pielgrzymował do Niemiec jeszcze raz. Jego trzecia wizyta miała miejsce pod koniec czerwca 1996 roku. Papież Polak odwiedzil wtedy Paderborn w Nadrenii Północnej-Westfalii oraz stolicę kraju - Berlin. Dwudniowa pielgrzymka do Paderborn odbiła się szero­kim echem w dziejach Kościoła niemieckiego, jego wiernych i licznej niemieckiej Polonii. Samo miejsce, do którego przybył Ojciec Święty, było niezwykle. Paderborn - jedna z najstarszych siedzib biskupich, było w roku 799 miejscem spotkania papieża Leona III z Karolem Wielkim. Podjęto wówczas decyzję o utworzeniu Świętego Cesarstwa Rzymskiego i uzgodniono kwestie, dotyczące koronacji Karola na cesarza.

Podczas tej pielgrzymki ze wszystkich stron Niemiec, z licznych ośrodków misyjnych przybyli rodacy na mszę świętą na wojskowe lotnisko Senne, koncelebrowaną z niemal 70 biskupami, z metropolitą Paderborn abpem Johannesem Joachimem Degenhardtem; kardynałami: Josephem Ratzingerem, Friedrichem Weiterem. Joachimem Meissnerem, Georgem Maximilianem Slerzinskym; polskimi kardynałami: Józefem Glempem i Franciszkiem Macharskim oraz naszymi arcybiskupami: Marianem Przykuckim i Józefem Michalikiem. Papieską homilię wielo­krotnie przerywały oklaski. Jan Paweł II nawoływał: „Miejcie w pamięci długą historię wiary chrześcijańskiej w waszym kraju! Nic lękajcie się o przyszłość wiary chrześcijańskiej w waszym kraju!"

Najbardziej jednak rozpisywano się i rozprawiano na temat nabo­żeństwa ekumenicznego w katedrze z udziałem przedstawicieli różnych wyznań chrześcijańskich Niemiec (grecko - prawosławnego, ewangelicko - luterańskiego i reformowanego). Nabożeństwo rozpoczęło się uroczystą procesją główną nawą katedry przy śpiewie psalmów. Fragmenty z Dziejów Apostolskich odczytały luteranka i katoliczka. I ponownie sło­wa Papieża wywołały ogromne poruszenie: „Na Wschodzie ateistyczne reżimy pozostawiły w sercach wielu ludzi, zwłaszcza młodych, duchową pustynię. Zachodowi zagraża nieumiarkowany konsumpcjonizm, który może doprowadzić do zdławienia duchowych wartości społeczeństwa. Nowa ewangelizacja jest zatem nakazem chwili".

Choć podczas swojego pontyfikatu Jan Paweł II nigdy nie pielgrzy­mówał do Akwizgranu, to jednak i z tym miastem jest związany. 24 marca 2004 roku Jan Paweł II został nagrodzony nadzwyczajną edycją Międzynarodowej Nagrody Karola Wielkiego, która została ustanowio­na w Akwizgranie i tutaj przyznawana jest corocznie jako najbardziej znana polityczna nagroda w Niemczech. Ze względu na zły stan zdrowia Papieża Polaka ceremonia w ręczenia nagrody odbyła się jednak w Sali Clementina w Pałacu Apostolskim w Watykanie. Jan Paweł II otrzymał nagrodę w uznaniu działalności na rzecz jednoczenia Europy , obrony wartości oraz przesłaniu pokoju.

Na uwagę zasługuje również Banneux w Belgii, blisko belgijsko - niemicekiej granicy, gdzie znajduje się Sanktuarium Matki Bożej Panny Ubogich. To tam w 1933 roku Maryja ośmiokrotnie objawiła się 11- let­niej dziewczynce. Co roku w pierwszy weekend października pielgrzy­muje tam Polonia z różnych miast Niemiec, a zwłaszcza z Nadrenii Północnej-Westfalii. Patronat organizacyjny nad coroczną pielgrzymką sprawuje Polska Misja Katolicka w Akwizgranie. To właśnie w Banneux 21 maja 1985 roku swoją pielgrzymkę do krajów Beneluksu zakończył Ojciec Święty. W tym miejscu spotkał się on z chorymi, mówił im o zbawczym znaczeniu ludzkiego cierpienia i podkreślał rolę Matki Bożej.

Ojciec Święty Jan Paweł II był prawdziwym papieżem ludzi. Podą­żając za ideałem Chrystusa, wyciągał rękę do każdego. Właśnie dlatego był i jest tak bardzo kochany na całym świecie, również w Niemczech. Budził szacunek i uznanie. Dzieło ewangelizacji w coraz bardziej zlaicyzowanej Europie było priorytetem. Jego pielgrzymki do Niemiec przyniosły wiele owoców i pokazały wiernym na całym świecie jak ważne są dialog, pojednanie i świadectwo miłości.

Aleksandra Kolasinska