flahapl Polska Flag of Germany.svgDeutschland 
  • IMG_0182_new.JPG
  • prezydent.jpg
  • Szydlo_new.jpg
  • U4prezydenta.jpg

Cinepol 1 Plakat

Już po raz 5. w listopadzie 2015 roku w monachijskim kinie „Monopol” Stowarzyszenie „Ahoj Nachbarn” zaprezentowało dzieła utalentowanych młodych twórców polskiego kina.

W tegorocznym programie festiwalu znalazły się nie tylko filmy fabularne ale także krótkometrażowe, dokumentalne oraz animowane. Celem organizatorów było przedstawienie polskich twórców, którzy za pomocą oryginalnych środków przekazu stawiając mnóstwo ważnych, egzystencjalnych pytań, prowokują i pobudzają do dyskusji. Mottem tegorocznego festiwalu uczyniono hasło – CIAŁO, które jak się okazuje w wielu najnowszych polskich produkcjach stanowi motyw przewodni. Przez cały czas trwania festiwalu bohaterowie filmów toczyli walkę o swoje cielesne wcielenie, potwierdzając fakt, że ciało zaczyna się dostrzegać dopiero gdy organizm człowieka przestaje sprawnie funkcjonować.

Otwarcie wystawy Der Warschauer Aufstand / Powstanie Warszawskie 1944 w Centrum Dokumentacji Nazizmu w Monachium zostało zrelacjonowane przez bardzo popularny dziennik „Abendzeitung“ (AZ). Niestety nie pierwszy już raz pomylono je z Powstaniem w Getcie, ktore wybuchło ponad rok wcześniej, 19 kwietnia 1943 roku. Trudno podejrzewać umyślne działanie redakcji. W rolę wchodzi raczej niewiedza, gdyż poza granicami Polski Powstanie Warszawskie – w odróżnieniu od tego w getcie – jest praktycznie nieznane. Mówił o tym podczas otwarcia dyrektor Centrum Dokumentacji Nazizmu w Monachium Winfried Nerdinger.

Do tak skandalicznej sytuacji doprowadziły prawie półwieczne rządy komunistów w Polsce, z blokadą informacji o Powstaniu Warszawskim, szczególnie na zewnątrz kraju. Po przemianach ustojowych przez wiele lat nie było lepiej. W tym czasie natomiast środowiska żydowskie pieczołowicie dbały, by o powstaniu w getcie warszawskim, dowiedział cały świat. Tak też się stało. Dzisiaj poza granicami Polski hasło „Powstanie Warszawskie“ kojarzy się prawie wyłącznie z powstaniem w getcie. Dobrze więc, że Muzeum Powstania Warszawskiego – współorganizator wystawy – działa na rzecz uświadamiania niedoinformowanych społeczeństw Zachodu, występując z jasnym przekazem, że podczas okupacji niemieckiej mieliśmy w Warszawie dwa powstania – w 1943 i 1944 roku.

Jedna jaskółka wiosny nie czyni, stąd zapewne pomyłka w monachijskiej gazecie. Pierwszy zauważył ją – o dziwo – nie polski imigrant, ale rodowity Niemiec – przewodniczący Towarzystwa Niemiecko-Polskiego w Monachium – Werner Meier. Zwrócił się on do redakcji AZ („Abendzeitung“) o sprostowanie, wyjaśniając przy tym dokładnie, na czym polega nieścisłość, a raczej minięcie się z prawdą. Wielkie uznanie dla Pana Meiera.

Redakcja AZ do błędu się przyznała zapewniając, że w najbliższym czasie ukaże się jeszcze jeden tekst o wystawie, tym razem z jej prawidłowym opisem.

Czekamy!

(bezet)

Powstanie 1 Warszawskie plakt

28 października 2015r. w Centrum Dokumentacji Nazizmu w Monachium przy Brienner Str. 34 otwarto wystawę Der Warschauer Aufstand / Powstanie Warszawskie 1944.

Wystawę udostępniono w Centrum Dokumentacji Nazizmu, wybudowanym w miejscu, gdzie stał „Braunes Haus“ (Brunatny dom) z centralą NSDAP. Uzupełnia ona wiedzę o okupowanej Polsce, szczególnie w kontekście ugruntowanego już niestety, a jakże mylnego poglądu o jednym tylko powstaniu w Warszawie, tym w getcie w roku 1943.

W otwarciu wystawy wziął udział mieszkający w Monachium powstaniec – Aleksander Menhard, byly wieloletni dziennikarz Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa. Z Warszawy przybyli Artur Nowak-Far – podsekretarz stanu w MSZ i Jan Ołdakowski – dyrektor Muzeum Powstania Warszawskiego. Obecny był konsul generalny Andrzej Osiak, polscy oficerowie z NATO School w Oberammergau, oraz niemieccy gospodarze z dyrektorem Centrum Winfriedem Nerdingerem.

 

Jak co roku, 11 listopada, w kościele św. Barbary w Monachium, przy Infanteriestrasse, odprawiono Uroczystą Mszę Świętą w intencji Ojczyzny. Po mszy tradycyjnie w parafialnej sali śpiewano patriotyczne pieśni i piosenki.

 

Kosciol st. Barbara

Kościół św. Barbary w Monachium

Kościół św. Barbary powstał w wyniku przebudowania magazynu odzieżowego w koszarach wojskowych. Miał być świątynią tymczasową dla licznie zmobilizowanych w czasie I wojny światowejżołnierzy, zakwaterowanych w pobliskich koszarach. Po wojnie budynek przystosowano do celów sakralnych. Milion marek na budowę kościoła ofiarował Ojciec św. Pius XI. 4 lutego1923 r. kardynał Michael von Faulhaber konsekrował kościół, który został kościołem garnizonowym. W 1940 roku naziści przekazali kościół Wehrmachtowi. Podczas bombardowań w latach 1944/45 budynek kościelny został kilkakrotnie uszkodzony.

 

W niedzielę, 14 czerwca, na terenie miejskich obiektów SV Polonii Monachium odbył się kolejny festyn integracyjny. Organizatorami festynu byli: Stowarzyszenie Sportowe SV Polonia Monachium oraz Rada Rodziców polskiej szkoły przy Konsulacie RP w Monachium.

Jak co roku, organizatorzy przygotowali bogaty program sportowy, artystyczny i kulinarny, a siły wyższe rozpostarły parasol ochronny nad kilkutygodniowym wysiłkiem członków klubu, jego partnerów, a także wolontariuszy, zapewniając świetną pogodę, co akurat tego dnia − gdy po Monachium krążyły burze – graniczyło z cudem.

Festyn rozpoczął się o godzinie 13.00. Prezes SV Polonia Janusz Stankowski przywitał gości, a uroczyste otwarcie uświetniła wspaniałym występem na akordeonie utalentowana polska artystka Jolanta Szczelkun. 

Pierwszym sportowym akcentem był mecz Orlików Polonii (roczniki 2004 i 2005) z drużyną naszych sąsiadów i przyjaciół z niemieckiego klubu DJK Sportbund Monachium-Ost. Po ciekawym meczu, głośno dopingowana przez licznych gości festynu, zwyciężyła drużyna Polonii (5:2). 

Nowością na naszym festynie był występ greckiej grupy tanecznej, zespołu „O Nikotsaras”. Pokaz tradycyjnych greckich tańców bardzo wszystkim się spodobał. Z kolei greccy artyści, mieszkający w Monachium (gr. Monachou) zachwycili się gorącym przyjęciem przez polską publiczność i spontanicznie zaprosili nas na swój festyn, w dniu 5 lipca, organizowany przez FC Hellas.

 

Stasinski 1

26 czerwca 2015 roku zmarł nagle w Gdańsku Tadeusz Stasiński–Rogen, architekt i artysta plastyk, projektant obiektów w kraju i za granicą, malarz, wykonawca autorskiej biżuterii, działacz społeczny, członek Stowarzyszenia „Nasz Gdańsk“ i Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki oraz stowarzyszeń architektów w Polsce i Niemczech. Sędzia konkursowy SARP.

Był absolwentem architektury Politechniki Gdańskiej oraz ukończonej z wyróżnieniem Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Asystent prof. Otto w Katedrze Geometrii Wykreślnej, Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej. Przez wiele lat spełniał się jako uznany architekt, pracując m.in. w Ministerstwie Budownictwa Nigerii. Realizował też indywidualne projekty. Temu zajęciu zawsze towarzyszyło jednak malarstwo, połączone z przekazywaniem wiedzy młodszym adeptom sztuki, co czynił jako profesor malarstwa i architektury na Uniwersytecie w Lagos.

 

Stasinski 3

 

Malował podczas swoich wojaży po całym świecie. Niezwykle barwne, pełne życia obrazy powstawały w Afryce, Hiszpanii, Portugalii, we Włoszech, w Turcji, Francji, Grecji, Ameryce Północnej oraz w Niemczech. Dzieła Tadeusza Stasińskiego były wielokrotnie eksponowane w Polsce (Gdańsk, Warszawa, Poznań, Łódź), a także Nowym Jorku, Paryżu, Tokio, Bonn, Augsburgu i Monachium. Techniki, w których tworzył, to przede wszystkim pastel, akwarela i olej.

Mieszkał na przemian w Gdańsku i Monachium, gdzie spoczął na Nowym Cmentarzu Południowym. Miał 84 lata.

 

Bogdan Żurek

 

Fot. J. Witkowski, arch. MP


Prorok RWE Budynek RWE i logo

 

 

Na terenie Ogrodu Angielskiego (Englischer Garten), przy Oettingenstraße 67, ma swoją siedzibę Instytut Nauk Politycznych im. Rodzeństwa Scholl (Geschwister-Scholl-Institut für Politikwissenschaft), będący częścią składową Uniwersytetu Ludwika Maksymiliana. Rodzeństwo Sophie i Hans Scholl byli członkami antynazistowskiej organizacji Biała Róża (Weiße Rose). W 1943 roku, za kolportaż ulotek na terenie monachijskiego uniwersytetu, zostali skazani na karę śmierci i zgilotynowani.

Do zniewolonych krajów

Sam budynek Instytutu został zbudowany po drugiej wojnie światowej i miał od początku bardzo interesujące polityczne koneksje, związane także z Polską. We wspomnianym budynku przez ponad czterdzieści lat miało swoją siedzibę Radio Wolna Europa. Zostało ono utworzone w 1949 w Nowym Jorku, przez amerykański Narodowy Komitet na Rzecz Wolnej Europy i było finansowane ze środków Centralnej Agencji Wywiadowczej (CIA). Radio Wolna Europa nadawało audycje dla mieszkańców krajów tak zwanej „demokracji ludowej”, które w wyniku drugiej wojny światowej znalazły się w strefie wpływów Związku Radzieckiego oraz dla mieszkańców trzech republik nadbałtyckich(Litwa, Łotwa i Estonia), anektowanych przez reżim radziecki. Obok RWE istniało też Radio Swoboda, transmitujące audycje na teren pozostałych republik Związku Radzieckiego. Dla nas, Polaków, szczególne znaczenie miała Rozgłośnia Polska Radia Wolna Europa, która w dniu 3 maja 1952 roku o godzinie 11.00 nadała swoją pierwszą audycję z terenu monachijskiej rozgłośni. Jej organizatorem i długoletnim dyrektorem był Jan Nowak-Jeziorański, człowiek wyjątkowo dla Polski zasłużony, najbardziej znany, jako legendarny „Kurier z Warszawy”, utrzymujący łączność pomiędzy Komendą Główną Armii Krajowej a Rządem Rzeczypospolitej w Londynie.

Partnerzy

Logo PRwN

Logo forum

Logo ZDPN

Logo der SdpZ Grau

MSZ logo2

SWS logo

logo bez oka z napisem

Biuro Polonii

Konwent 1

 

© 2013 - 2017 Magazyn Polonia. All Rights Reserved. Designed By E-daron.eu

Please publish modules in offcanvas position.